Bukod sa pakikipag-usap kay Lord, ang pagba-blog na nga yata ang ikalawang outlet ko kapag sagad-sagaran na ang ang mga emosyon sa puso ko. Kakaiba ang ginhawa kapag naging salita ang lungkot, hinanakit, kapaitan, kagalakan at panghihinayang.
Bagama't nakakailang minsan, dahil ang iba naman talaga sa mga contacts ko ay di ako kilala nang lubusan, nilalakasan ko pa rin lang ang loob ko. Hindi ko ibig na makialam sila sa buhay ko. Hindi rin ako masasaktan kung hindi nila pansinin ang isinulkat ko.
Para sa akin, ang pag-ba-blog ay therapeutic, lalo na sa mga tulad kong mahilig sa mga letrang nagiging salita. Ang mga salitang hindi ko mabigkas ay nabibigyan ng porma.
Kaya paumanhin kung madaming madadramang entry sa site ko.
No comments:
Post a Comment